Nezhena (kontynuacja). seria 7

W metrze na oknach wisiały ogłoszenia o usługach „Nikity”, który powiadomi regularne promocje. Znajomość za pomocą SMS. Wpisz swoje imię i nazwisko, jak wiele lat, a przy Privet słowo wysłane. Wtedy zaczynają się wprowadzić dane o tych, którzy chcą się spotkać.

Pozostawienie samochodu w służbie, poszedłem do metra i czuł się szczególnie samotny. Pod żałobnym odgłos kół badanych „ogłosić”, „Nikita”. Został on skierowany do młodych ludzi.
Oczywiście, dla mężczyzn korespondencji SMS nie można znaleźć.

W metrze, nie są „głębokie”, ponieważ nie ma tam iść, z definicji, a znajomi telefoniczne nie wiem. Wybór nie był specjalny - wyślij lub nie. Przy wyjściu z metra, wysłał dane do liczby upragnionego ... i odszedł i poszedł ...

filmy: "Scarlett"- na podstawie powieści Margaret Mitchell "Unisennye wiatr", Część 2 (ciąg dalszy). meolodrama

Kto nie zareagował! .. Były też spotkania. Człowiek ze wzrostem 1,98 i wadze 100 kg w wieku 46 lat, wysłał mi zaproszenie na pierwszą randkę.

Zadzwoniliśmy i umówił się na Arbacie.
Kiedy Artur poprosił i otrzymał odpowiedź twierdzącą, ja - to ja, zaproponował, aby chodzić. Odparłem.

Było zimno, a przy pomniku Okudżawa oświetlone okna włoskiej restauracji. „Trzymam” to mój sąsiad na lądowisku Olivier.
Włoski wyszkolonych kucharzy przygotowanie pizzy rasowy.

Niestety, do czasu kiedy nie zdobył się na cynizm, aby natychmiast powiedzieć „good-bye!”. Osiągając szczyt, później z powodzeniem wysłane bezczelny trzech liter i więcej.
Stało się to znacznie później, ale teraz, po prostu pójść do kawiarni, gdzie dla mnie chłopak wędrował w błąd.

Wideo: metoda Freuda / Metoda Freuda. Seria. 11 Series. StarMedia. detektyw

Ten wielki człowiek zaproponował nie chodzić przez miłość do natury, ale z powodu braku pieniędzy. Na tym będę znany później, ale teraz, narażając odzież i picia gorącej herbaty, spojrzałem w górę, aby zobaczyć, jak nowy znajomy rozważa mnie fascynowała.

Dziwne, śmieszne wyglądający mężczyzna, nie pozbawiając płaszcz, pojawiła się w zielonej ramce z podszewką, jako centrum łąki wiosny!
Więc my siedzieliśmy. Zrelaksowany, rozgrzany herbatą siebie. I to jest - na krawędzi krzesła, ubrany w płaszcz, wiercić i hipnotyzujący mnie spojrzeniem.

Zaledwie kilka zwrotów położyć kres mojej ciekawości.
Okazało się, że mój telefon beau - rzucony „pod pantoflem” w tym, co wyznał.

Stało się interesujący ... Kiedy zapłaciłem i zaczął się pożegnać, Arthur wreszcie udało się I ma dobry oślepiające i takie piękno nie widzi.
Pocałowałem jego rękę i poprosił o pozwolenie, aby zadzwonić ponownie. Nie obchodzi mnie to dozwolone.

Wtedy nie było pełno wspaniałych wierszy, gratulacje, a nawet zabawny Baiken codziennych policji.
Tak więc, na herbatę, zapłacił za słowa!