Smak tysięcy ziół

Cała historia zaczęła się 400 lat temu. Francuski marszałek François d'Estrées sprowadzone z kampanii szyfrowane rękopisie - „eliksir długowieczności” Przypomnijmy, że w tym okresie kwitnienia jest alchemii: wielu naukowców szukał sposobów, by nie tylko przemiany żelaza w złoto (bo nawet pojawił się alkohol Aurum), Ale eliksiry formuła wieczną młodość, nieśmiertelność, leki ze wszystkich chorób.

Państwo ma wiele uwagi poświęciła alchemii: stosując tę ​​naukę wielu władców marzył, aby uzyskać nieograniczoną władzę i potęgę. Wśród wiodących krajów Starego Świata był swego rodzaju wyścig zbrojeń, gdzie średniowieczne ekstrakcji d'Estrées trofeum może stać się czymś w rodzaju bomby wodorowej swego czasu.

Film: Pokaz „Niesamowici ludzie.” Roman Stepanenko. Rozwinięty zmysł smaku

tajemniczy rękopis

Dlatego ten dokument w 1605 roku podarował do transkryptu w klasztorze kartuzów Grande Chartreuse, położonej niedaleko Grenoble. Kilka pokoleń pracowali na nagraniach, ale ponad stu lat, to eliksir przepis pozostał tajemnicą dla kartuzów, aż w 1737 Jerome Maubec, jeden z lekarzy przyszedł, ale w końcu udało się uzyskać dokładną formułę napoju.

Wideo: Couch lek pod stopami Trawa właściwości uzdrawiające trawa pszenicy z których bardzo niewiele osób wie, najbardziej 34

Od tego roku rozpoczęła produkcję dla celów leczniczych. Receptura i technologia wytwarzania eliksiru, która odbyła się w ścisłej tajemnicy. Generalnie tajne receptury zostały objęte wszystkie likiery na czasie: napój był dostępny tylko dla rodziny królewskiej krwi. Mówiąc dzisiaj o kąpieli, wyrażenie „eliksir długowieczności” wzięte w cudzysłów, ale w tym czasie nazwa została wypowiedziane bez ironii i patosu. Co możemy powiedzieć, czy winorośli aż do XX wieku była jedynym skutecznym lekarstwem na 40 różnych chorób zakaźnych, w tym cholera, malaria i dur brzuszny. Dlatego też pić napar z ziół leczniczych 130 różnych korzeniach i poważnie rozpatrywanych przez współczesnych prostu magiczny.

Jednak w klasztorze u podstawy tego przepisu stworzyliśmy oryginalną digestif który szybko zyskuje popularność w dzielnicy. Napój powstał na podstawie uproszczonej recepturze, służył jako podstawa do dziurawca. Pierwotnie był on sprzedawany pod nazwą „Alkohol zdrowia.” Później został przemianowany na "zielony Chartreuse„: A tribute do innej tradycji produkcji wina - zwanego produkt na podstawie kryterium geograficznego (koniak, szampan, itd.).

Wideo: Spróbuj lawy na smaku! (Tasty Planet)

Podczas Rewolucji Francuskiej w 1793 roku jego produkcja była niemożliwa. Jednak zakon mnichów lojalnych pomimo prześladowań, zachowane likier przepis. Jeden z nich, brat Bazylego Nantas był w więzieniu Bardot. Obawiając się, że jest wyposażony będzie tonąć w zapomnienie, a sekret tego napoju, powierzył Ług przepis Grenoble farmaceutę Lyotard. Zgodnie z prawem francuskim „tajnego narkotyki”, przepis został przekazany do nich cesarz Napoleon.

Zamach stanu i głosił sam cesarz Napoleon Bonaparte był człowiekiem nowego myślenia, prowadząc aktywną walkę z Kościołem. Dlatego przesłanie mnicha umierającym pozostał bez uprzedniej uwagi ze strony państwa i produkcji eliksiru - niepraktyczne.

Liotrada śmierć może być ostatni rozdział w historii tego trunku. Jednak przypadkowo Mong papierów późno napój ten przepis został znaleziony, który został przeniesiony do klasztoru Grande Chartreuse, odrestaurowany po upadku Napoleona w 1816 roku.

W 1838 roku nowy rodzaj alkoholu - Żółty Chartreuse. To był miękki i mocny napój mniej, bardziej nadaje się do picia. Popularność Żółty Chartreuse wkrótce wyparły tradycyjne zielono.

W 1860 roku rozpoczęto produkcję w skali przemysłowej Żółty Chartreuse: roślina gorzelnia została zbudowana w pobliżu klasztoru. W tym samym roku ukazał Białą Chartreuse. Jednak ta marka likieru nie jest zachwycony ogółu społeczeństwa, a wkrótce produkcja została przerwana.

Na początku XX wieku kartuzów ponownie prześladowany przez rząd tego kraju. Którzy uciekli z Francji, założyli swoją produkcję w Tarragona (Hiszpania). Chociaż alkohol nadal być wydane w ramach tej samej marki i tego samego etykiety w ich samogon był nazywany „Tarragona”.

Nowy francuski rząd nie chciał pogodzić się z utratą wpływów ze sprzedaży alkoholu popularnych w Europie. W ciągu najbliższych 25 lat nie powstrzymało daremne próby odtworzenia przepis Chartreuse. W końcu upadły francuska fabryka została kupiona przez mieszkańców i przekazany do kartuzów. W latach 20. XX wieku, produkcja Chartreuse został przeniesiony z powrotem do Francji.

Ale seria niepowodzeń i trudności, nie kończą się w 1935 roku zakład został zniszczony przez osuwisko. Tym razem rząd francuski był bardziej sympatyczny do zakonu kartuzów i pomógł w przywróceniu produkcji. Nowa gorzelnia została zbudowana 25 km od klasztoru.

Po II wojnie światowej, firma otrzymała oficjalny status. W 1989 równolegle do produkcji ługu w hiszpańskim Tarrogone przerwano. Teraz likier Chartreuse jest produkowana wyłącznie w fabryce francuskiej w Voiron.